Puerto Vallarta (Jalisco / Mexico), 01-05-2004
Estoy en Puerto Vallarta! Hetl voelt als Spanje, maar we zullen zien wat ik er morgen van vind als de zon zich weer laat zien. Het is nu 22:30 uur en ben net aangekomen met een superdeluxe bus van een van de vele buscompanys die hier in Mexico opereren.
Aan boord een toilet en tv (Men in Black in Spaans is minder) en airco en slechts 5 passagiers, prima!
Pas om 14:30 uur vertrokken want was vergeten mijn wekker annex telefoon in te stellen dus werd pas om 10:00 uur wakker. Bus geregeld, dacht ik, en tassen gepakt. Door aantal jongens met een taxi naar nueva central busstation gebracht en daar alsnog een ticket geregeld want mijn reservering was niet doorgekomen via internet.
Keurig om 14:30 vertrokken en prima rit gehad. Hier aangekomen telefoontje gepleegd naar een van de hotels die ik had opgezocht in lonely planet van Amerikaanse roommate en me meteen naar de eerste op de lijst, oke achterkant van boodschappenbonnetje, laten brengen door vriendelijke taxi chauffeur die me complimenteerde met mijn Spaanse taalgebruik.
Moet toegeven dat ik het best wel weer snel onder de knie heb. Woorden komen weer langzaamaan bovendrijven alleen de grammatica laat nog hier en daar te wensen over. Is ook weer een hele omschakeling trouwens want moet toegeven dat ik stiekem maar zeker niet met opzet in het Engels denk. Voordat ik een Spaanse zin kan maken moet ik de engelse versie eerst in mijn koppie in het Nederlands vertalen en dan omschakelen naar het Spaans. Lastig maar ik kom er wel. Zeker als ik het plan dat ik nu heb doorzet.
Wil morgen, of overmorgen heb immers nog steeds geen haast, naar Yelapa. Dat in een eilandje hier vlakbij en daar moet ik heen volgens mijn collega Claire die daar 2 maanden geleden de tijd van haar leven heeft gehad. Wil daar 1 of 2 weken Spaanse lessen volgen om alles weer een beetje naar boven te halen.
Maar oke, laten we niet op de feiten vooruit lopen maar even terugblikken op de laatste week in Los Angeles. Voor het laatst iets van me laten horen op de 16de april alweer 2 weken geleden. De week daarna nog volop gewerkt en natuurlijk veel leuke avonden gehad in de bar van de cotel of ergens anders in de omgeving van Venice. Ook weer veel gepooled en moet het een beetje bijhouden want word echt steeds beter, maar misschien ligt dat wel aan de pooltafels daar : )
Heb het de laatste week een beetje rustig gehouden. Slecht 4 shifts van 4 uur in de receptie en 1 laatste dag in Seans Cafe. Die week voor 2 dagen een auto gehuurd, een grote rode Mitchubishi (?), en de eerste dag met Jeremie naar Long Beach gereden en heerlijk muziek geluisterd (cd player!) en gepraat en veel gelachen want natuurlijk klopte de kaart weer eens niet ;). Laat terug gekomen die avond en plannen gemaakt voor de volgende dag. Collin heeft een scharrel die achter de schermen bij Disneyland werkt dus kon vrijkaartjes regelen. Samen met Kfir, Ida, Iris (gast in cotel) en Collin daar naar toe gereden (natuurlijk weer niet in 1 keer goed) en een paar uur rondgedwaald door het park en van diverse attracties genoten (?). Het is precies hetzelfde als Eurodisney. Zelfs het commentaar bij de Star Wars Tour. Was deze keer wel een intensievere ervaring want had stiekem iets gerookt voor het betreden van het park. Word wederom omring door rokers (!) hier dus kan het af en toe niet laten (doe voorzichtig dont worry!). Was een leuke middag en s avonds was het dan ook snel gedaan met de pret. Na goede nachtrust s ochtends mijn verschillende missies voor die dag voltooid (bier inslaan voor laatste barshifts en camerarreparatiebon regelen voor verzekering etc.) de auto zonder krassen en verdere schade weer geretourneerd.
Rest van de week langzaamaan afscheid genomen van de inmiddels zo vertrouwde omgeving en eindelijk contact opgenomen met Aaron en John. De in de eerste week geleende slaapzak van Aaron keurig teruggebracht naar zijn huis, was helaas niet thuis dus heb een lief briefje achtergelaten, en een bezoekje gebracht aan de Coffee shop waar Johnny werkt. Hij was met stomheid geslagen, had zijn voicemail ingesproken en gezegd dat ik de volgende avond zou vertrekken en hem de volgende keer (you never know) wel weer zou spreken, en stond dus zomaar voor zijn neus. Even bijgeklets en vaarwel gezegd.
Maandag de 27ste laatste dingetjes geregeld en al mijn spullen bij elkaar geprobeerd te verzamelen in onze oh zo gezellige maar vreselijke rommilge staffroom. Kostte me behoorlijk wat tijd maar had gezelschap van ongeveer 6 collegas die mijn gescharrel denk ik nog al vermakelijk vonden dus was geen rotwerk. Laatste uurtjes doorgebracht met het drinken van bier (!). Had echt even iets alcoholisch nodig en was de wijn op mijn things to do and buy lijstje vergeten. Ach, is best te drinken als je tijdens het slikken je neus dichthoud ; ) Afscheid genomen van iedereen laatste rondje door miernhoop in de kamer gemaakr en rond 23:00 uur naar het vliegveld gebracht (vlucht was om 1:15 uur) en daar met moeite afscheid genomen van de rest.
Vlucht was kort, slechts 3 uurtjes (tijdsverschil is nu trouwens maar 7 uur vroeger, 2 uur verschil met LA), maar heb er sowieso weinig van meegemaakt want ben in coma gestort na het opstijgen en ontwaakt toen het ontbijt werd voorgeschoteld (Ham-Kaas sandwich, Japanse nootjes en Amerikaanse chocolade koekjes op een vlucht van Mexicana, zeer apart!).
Op het vliegveld van Quadalajara mijn tassen verzameld en geprobeerd om hostel te bellen want op de website adverteren ze met een gratis airport pickup dienst, maar helaas niemand die met me wilde praten. Tijdje gewacht en besloten om taxi te nemen. Na ruim een uur, taxichauffeur kende hostel blijkbaar nog niet, eindelijk aangekomen en na een warm onthaal door de schoonmaakster annex kok en whatever ze allemaal nog meer doet heerlijk een dutje gedaan. Toen ik wakker werd had ik wel even moeite met het beseffen waar ik was. Na douche kamers gewisseld en die was zelfs nog beter. Rondleiding gehad door hostel en het is echt een aanrader, dus mocht iemand van jullie nog een keer plannen hebben om naar Guadalajara te gaan, Casa Villa Santa (Dafne Villa op Hostelworld site) is echt de moeite waard.
Afgelopen dagen mijn website eindelijk weer enigzins geupdate (moet het nu weer doen na schrijven van deze mail) en fotos geupload. Zijn niet allemaal even scherp maar dat komt dus doordat een van mijn lieftallige reisgenoten tijdens roadtrip naar San Fran het nodig vond om te kijken of het digitale hoogstandje misschien ook wel shock proof zou zijn (is oud nieuws, ik weet het, maar ben nog steeds pissed of, bastard!).
Verder weer als vanouds gechat met mijn lieve mamsie, zus en broertje lief en Robin, is toch wel weer gezellig!
Overdag door Guadalajara rondgedwaald, mooie stad maar voor mij te druk, en een middag met locale bus klein plaatsje even verderop (!) aangedaan. Was zeker de moeite waard en leuk om weer eens een ritje in een locale bus te ervaren.
De avonden rustig aan gedaan, even pauze van al het feesten, en redelijk veel geslapen. Waren alleen Amerikanen in hostel die allemaal aan een Spaanse cursus deelnemen en had geen behoefte aan socializen. Komt in Yelapa wel weer. Wel met 1 Amerikaan, Matthew (!), een beetje rondgehangen en samen met hem en zijn Mexicaanse vriend, Carlos, gisteren naar Tequila geweest. Was wederom leuke rit met local bus, maar helaas was onze planning niet helemaal goed. Daar aangekomen bleek dat de tequila factories al om 16:00 uur dichtgaan, jammer joh. Dus maar rondgedwaald en natuurlijk een tequilaatje, ja 1 slechts, achterovergeslagen. Was trouwens ook meer dan genoeg.
Zit nu trouwens in een 24 hour internet cafe waar ze keerlijke koffie serveren. Was gestopt met koffiedrinken in LA vanwege slaapproblemen, maar kan het echt niet langer laten. Is niet echt goedkoopste plaats hier, maar kan het me nog steeds veroorloven. De belastingdienst heeft dit jaar wederom aan me gedacht (thakns btw mams!). Maar de regel is nog steeds, reizen met een laag budget betekent langer on the road....dus morgen maar ff de feiten op een rijtje zetten in mijn nibud agenda (!)
En nu dus hier in Puerto Vallarta. Kan er nog niks zinnigs over vertellen maar dat komt de volgende keer wel weer!
Hoop dat alles goed gaat daar, ben nog steeds blij met roddels en verhalen dus schroom niet om me te mailen! Ga er een eind aan breien, het bedje in Hotel Azteca zag er toch wel heel aantrekklijk uit toen ik net mijn tassen in een hoekje neer dumpte!
Tot snel maar weer en zeg het nog een keer, maak jullie geen zorgen, ik ben voorzichtig
Yelapa, paradijs in de pacific ocean! Puerto Vallarta, 9-05-2004
Een busrit van en half uur vanaf Puerto Vallarta gevolgd door een mooie tocht in een van de water taxis vanaf de busstop in Boca brengt je naar dit mooie paradijsje in de Pacific Ocean. Het is een uitermate geschikte plek voor degenen die niet houden van een badplaats met en hoog Costa Brava gehalte (al zijn hier alleen overwegend meer Amerikanen en welgestelde Mexicanen dan Nederlanders en Duitsers aanwezig)De smalle steegjes en straatjes door het dorp leiden naar de huisjes van de inwoners (slechts 1500). Autos zijn in geen velden of wegen te bekennen, (evenmin als de wegen zelf) en het paard is hier nog steeds het middel van vervoer. Onderdak vind je in een van de casas van de locale bevolking die voor een prikkie een bed annex hangmat in eigen huis of tuin aanbieden. Voor wie meer privacy wil is er wel een onderkomen te vinden in het (tot nu toe enige) hotel op het strand. De Yelapeanen (?) zijn uitermate vriendelijk en leven een traditioneel leven. Tussne de Mexicaanse hoofden scharrelen een paar witneuzen rond, voornamelijk langharige en soms grijze Amerikanen, die in de hippie tijd tijdens hun zoektocht naar het beloofde land in Yelapa zijn blijven hangen. (zijn overigens niet alleen op dezelfde plek blijven hangen maar hebben ook vastgehouden aan hun oude gewoontes, if you know where I am talking about) In de paar tiendas in het dorp verkoopt met de basis producten die men nodig heeft om lichaam en geest tevreden te stellen en de helder blauwe zee (oceaan) en de schitterende natuur bieden de rest. De inwoners van Yelapa zijn, net als de rest van de Mexicaanse bevolking, zeer gelovig (Katholiek) en elk jaar word uitvoerig tot uitdrukking gebracht tijdens Guadalupe. Deze heilige 9 dagen zijn dit jaar is van start gegaan op 3 mei en zullen duren tot en met 11 mei aanstaande. Alvorens de inwoners van het dorp (the die hards wel te verstaan want het kerkje kan geen 1500 man herbergen) naar de eerste mis gaan. gaat de dag traditioneel van start om 4:30 uur (in het holst van de nacht dus) met het afsteken van een aantal luid knallende vuurpijlen gevolgd door muziek van een Mexicaanse drum annex trompet band. Na de 1 uur durende mis verzamelt iedereen zich buiten op het kerkpleintje en eet men zoete broodjes en drinkt men warme chocomel onder het genot van de muziek die de band wederom ten gehore brengt Dit hele ritueel herhaalt zich s avonds om 19:00 uur nog een keer en na dit tweede ritueel van de dag laat men zijn heilige ziel rusten tot wel te verstaan 4:30 uur wanneer de eerste vuurpijl weer wordt afgestoken en band zich weer laat horen. Voor de minder religieuze onder de aanwezigen op Yelapa is het enigzins een vervelend ritueel omdat de remslaap hevig word verstoord door de eerste sessie van de dag, maar natuurlijk is respect allom aanwezig! De dagen doorbrengen op deze prachtige plek in de Pacific Ocean in het zuid westen van Mexico is zeker niet vervelend. Een kop koffie in de keuken van la familia en een bord overheerlijk vers fruit om de dag (gezond) te beginnen. Gevolgd door een wandeling in de bergen om het gezonde aspect voor te zetten. In de namiddag wederom een wandeling, ditmaal over de soms zeer steile steegjes in het dorp, naar het strand alwaar de laatste zonnestralen hun best doen tot de klok ongeveer 8 uur slaat. Een prima temperatuur om de spaanse taal uit een meegbracht grammaticaboek in de hersenen op te slaan. Wanneer de zon zijn taak heft volbracht geeft zij de maan de mogelijkheid om iedereen te laten genieten van de mooie sterrenhemel die hij met zijn krachtige licht aan de geintereseerden blootstelt. Een laatste wandeling van de dag, met een tussenstop bij een van de winkels voor het aanschaffen van diverse zaken om in de dagelijkse behoeften te voorzien, brengt je terug thuis waar la familia heerlijk aan het scharrelen is. De rest van de avond kan gevuld worden met het noteren van de dagelijkse belevenissen in een dagboek, het beschrijven van een dag op een mooi eiland in Mexico, of met het spelen van kaartspelletjes met de man en vrouw des huizes. De nacht word afgeluid met een lauwwarme douche met water afkomstig van de waterval verderop in de bergen.en wordt gevolgd door een ontspannende nachtrust die begint met het proberen te achterhalen van alle geluiden die te horen zijn van. Het heen en weer wiegende (hangende) bed zorgt voor een extra ontspannende nachtrust vol met dromen over dit mooie (schier)eiland op een steenworp afstand van het toeristsche en populaire Puerto Vallarta. Wat wil een mens nog meer.
Oaxaca (Mexico), 28-5-2004
Een 2de klas bus is weer een nieuwe ervaring na de shock van een te luxe rit in een eerste klas bus.De tweede klas hier is een beetje te vergelijken met een busrit in India, en is als je geen haast hebt zekerde moeite waard! Een persoon achter het stuur en 1 bij de open deur om verdwaalde passagiers langs de weg op te pikken. Op deze manier duurt het dan ook 7 uur ipv 5 uur om op de plaats van bestemming aan te komen. Een voordeel, de chauffeur rijd minder hard en dat is voor degenen met een zwakker hart en geen vertrouwen in de Mexicaanse medeweggebruikers een hele opluchting! Het is een beetje jammer als de plaats van bestemming na zon rit iet is wat je je ervan hebt voorgesteld,in dit geval Manzanillo, maar een bussticket naar de volgende plaats is dankzij het goed georganiseerde bussysteem in Mexico snel geregeld. Na 2 uur ronddwalen opweg naar de volgende bestemming, Zihuantanejo,eerste klas weliswaar en slechts 8 uur verder! Het prijsverschil tussen beide klassen is overigens verwaarloosbaar en het verschil en luxe des te groter. Een televisie, toilet aan boord en heerlijke verstelbare stoelen en geen tussenstops voor verdwaalde passagiers in de eerste klas en al dit is in de tweede ver te zoeken. De gewenning aan al het nieuwe in een ander land gaat trouwens zowel geestelijk als lichamelijk meer dan prima! Het slapen in openbaar vervoer daarintegen blijft een lasting geval. Na 8 uur (dag-nacht)dromen tussen de snurkende en wel van hun nachtrust genietende passagiers is dan soms ook wel eens frustrerend.Gelukkig stuit je op de plek van aankomst nog wel eens op andere backpackers en gelukkig was dit het geval in Zihuatanejo. Ons door taxi op strand laten droppen en daar na sunrise samen met hen op zoek gegaan naar een geschikt onderkomen.Helaas was alles ruim boven ons buget dus een locale busrit naar el centro onvermijdelijk. Daar een hotelletje gevonden voor en meteen de stad gecheckt. Was leuk om rond te dwalen en om toeristische strandplaats 10 minuten verderop met busrit te bezichtigen maar de stad heeft verder niet ontzettend veel te bieden maar is zeker wel een vermelding in het trotter reisboek waard want word nog niet genoemd. Besloten om de volgende avond direct naar Puerto Escondido te gaan en Acapulco te skippen. Volgende dag weer lekker rondgebanjerd na goed bij geslapen te hebben en om 19:00 uur naar central de autobuses gegaan. Na een wederom vermoeiende busrit van 12 uurtjes eindelijk aangekomen in het gezellige en niet te toeristische surfplaatsje Puerto Escondido. Daar in totaal 11 nachten gebleven dus dat geeft al wel aan dat het zeker een bezoek waard is. Deze plaats is bekenbd bij de surfers vanwege de ontzettende hoge golven. En ik moet toegeven dat ik inderdaad nog nooit zulke hoge golven heb gezien. Ze kunnen wel 6 meter hoog worden! De kunsten die de surfers laten zien zijn ook werkelijk ongelovelijk en soms angstaanjagend. Eindelijk weer in een gemixte slaapzaal in een hostel geslapen en dat was werd ook wel weer een keertke tijd. Onzettend veel leuke mensen ontmoet en leuke en ontspannende dagen gehad die voornamelijk werden gevuld met het bezoeken van een van de stranden, bodyboarden, pogingen tot surfen, veel praten etc. Verder twee boottochten gemaakt. Een in de namiddag voor het zien van dolfijnen, ontzettende grote schildpadden en diverse scholen bijzondere vissen. Heb weer 1 van mijn angsten overwonnen door ver op zee zonder zwemvest in de zee te zwemmen. Dit overigens alleen omdat men me niet had verteld dat er haaien in de zee overdaar aanwezig zijn, anders natuurlijk never nooit gedaan! Andere boottocht was s ochtends om 6:00 uur om te diepzeevissen. Was een bijzondere ervaring, mede doordat ik niet had geslapen en nog in een enigzins dronken staat van de stapavond ervoor verkeerde. De eer was als eerste aan mij om de hengel in het water te werpen en jawel, na slechts enkele minuten was het al raak. De eerste vis van mijn leven aan de haak geslagen. Een bonito van ongeveer 80 centimeter. Waren met 2 boten uitgevaren en toen we de andere boot een half uur later tegen kwamen wilde ik natuurlijk met volle trots mijn vis showen. Maar deze trots werd al gauw minder toen ik een grote staart boven de boot uit zag steken. Een van de jongens op de andere boot had een Merlijn gevangen van maarliefst ruim 20 kilo, zie wederom foto voor bewijs. Na 4 uur enigzins zeeziek weer veilig aan land alwaar een vissersvrouw de helft van de Merlijn en mijn visje heeft gefileerd. Rede voor wederom een feestje dus dezelfde avond een bbq georganiseerd met 20 man. Was echt ontzettend leuk en heb nog nooit zulke lekkere vis gegeten. Het was zelfs zoveel dat we er de volgende dag weer van konden genieten. Al met al echt een ontzettende leuke tijd gehad en het was moeilijk om gedag te zeggen. Ben nu verder gereisd met Zweed, Ier en Amerikaan. Nu dus in Oaxaca waar we twee dagen geleden na een busrit van 8 uur zijn aangekomen. Eergisteren deelgenomen aan excursie naar aantal plaatsen in de omgeving (mescal fabriek, weversfamilie, el tule de oudste boom in de wereld en de ruines in Mitlan. Gisteren rustig aan gedaan na avondje flink doorhalen. Met William, Ierse jongen die nu met me op pad is, naar ziekenhuis geweest. Whats new, de hele dag van hot naar her gelopen. Hij was op zijn hoofd gevallen in Puerto Escondido en had er nog steeds errug veel last van. Scan laten maken maar gelukkig niks ernstigs. Vanmiddag naar Monte Alban, wederom ruines 20 minuten vanaf hier met de local bus. Morgenavond op naar San Cristobal de las Casas, wederom een ritje van 12 uur op naar de volgende culturele bezienswaardigheden! Hoop dat alles nog steeds goed gaat met iedereen, hier alles bueno!
Hasta luego, Merel
